آشنایی با داروها و تجهیزات داخل آمبولانس

در این مقاله با کمک شرکت آمبولانس خصوصی تهران پارس امداد درباره داروهای داخل آمبولانس و هر چیزی که برای نجات جان بیماران شما تعبیه شده است صحبت خواهیم کرد. چهار دهه پیش، کمیته تروما کالج جراحان آمریکا (ACS) فهرستی از تجهیزات استاندارد شده برای آمبولانس ها را تهیه کرد. در سال 1988، کالج آمریکایی پزشکان اورژانس (ACEP) فهرست مشابهی را از داروهای اورژانس منتشر کرد.

این دو سازمان در یک سند مشترک منتشر شده در سال 2000 با یکدیگر همکاری کردند و سند تجدید نظر در سال 2005 شامل منابع مورد نیاز در آمبولانس های زمینی اضطراری و داروهای اورژانس تدوین و منتشر گشت. این سند به عنوان استانداردی برای نیازهای تجهیزاتی خدمات آمبولانس زمینی اضطراری در ایالات متحده و کانادا نوشته شده است. خدمات دهندگان اورژانس به این اصل پایبند هستند که ارائه دهندگان خدمات فوریت های پزشکی (EMS) در همه سطوح باید تجهیزات و لوازم مناسب را برای بهینه سازی ارائه مراقبت های خارج از بیمارستان داشته باشند.

ارائه دهندگان خدمات اورژانس از بیماران در تمام سنین که با طیف گسترده ای از شرایط پزشکی و آسیب زا درگیر هستند مراقبت می کنند.  پایبند بودن به تکمیل لیست داروهای داخل آمبولانس و داشتن تجهیزات ضروری، همراه با لیست کاملی از داروهای اورژانس، از جمله اصول اولیه ای است که خدمات اورژانس را قابل اطمینان می کند.

اصول مراقبت های خارج از بیمارستان

هدف مراقبت های خارج از بیمارستان به حداقل رساندن آسیب های سیستمیک بیشتر و مدیریت شرایط تهدید کننده زندگی از طریق یک سری مداخلات کاملاً تعریف شده و مناسب و پذیرش اصولی است که ایمنی بیمار را تضمین می کند. مراقبت اورژانسی با کیفیت بالا، مستلزم بهبود مستمر کیفیت است و به طور مستقیم به نظارت، ادغام و ارزیابی موثر تمام اجزای مراقبت از بیمار وابسته است. نظارت بر داروهای داخل آمبولانس و تنظیم لیست داروهای اورژانس، از جمله پایه های اصلی این دست پروتکل ها می باشد که بر شانس نجات بیمار، تاثیری بسزا دارد.

جزء جدایی ناپذیر این فرآیند، نظارت پزشکی بر مراقبت های خارج از بیمارستان با استفاده از پروتکل های از قبل موجود مراقبت از بیمار یا همان نظارت پزشکی غیرمستقیم می باشد که در صورت امکان، مبتنی بر شواهد، یا با کنترل پزشکی از طریق ارتباط صوتی و یا تصویری (نظارت مستقیم پزشکی) است.

پروتکل هایی که مراقبت از بیمار را راهنمایی می کنند باید توسط مدیران پزشکی برای خدمات آمبولانس زمینی، پزشکان اورژانس بزرگسالان و کودکان، جراحان ترومای بزرگسالان و کودکان، و پرسنل پزشکی تنظیم شوند. توصیه ‌های فعلی مؤسسه پزشکی (IOM) هر آژانس خدمات اورژانس را تشویق می ‌کند تا یک تکنسین اطفال داشته باشد تا به طور خاص توانایی خدمات مراقبت از بیماران غیر بالغ را هماهنگ کند.

داروهای داخل آمبولانس

داروهای داخل آمبولانس در موارد اورژانسی، در کنار مهارت تکنسین ها، نقش بسیار مهمی در نجات جان بیماران ایفا می کنند. لیست داروهای داخل آمبولانس باید به نحوی تنظیم گردد که در موثرترین دوز خود، برای موقعیت های مختلف قابلیت استفاده باشد.

با توجه به محدودیتی که در ارائه خدمات درمانی در خارج از بیمارستان وجود دارد، انتخاب درست داروهای داخل آمبولانس بسیار مهم است و تکنسین ها باید به خوبی با موارد تجویز و نحوه مصرف داروهای داخل آمبولانس آشنا باشند.

به طور کلی، داروهای داخل آمبولانس ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• داروهای قلبی عروقی: داروهای داخل آمبولانس  قلبی عروقی، از پرکاربردترین و مهم ترین دسته این داروها هستند. تسلط تکنسین اورژانس بر این دست از داروها و استفاده درست از آن ها می تواند جان بیماران را نجات دهد. این داروهای مهم شامل تعداد زیادی دارو هستند. شماری از مهم ترین و پرکاربردترین آن ها در آمبولانس شامل موارد ذیل می باشد:
• اپی نفرین: از داروهای مهم قلبی عروقی می باشد که برای درمان واکنش های فاز حاد به کار می رود. اپی نفرین می تواند بیماران حاد آلرژیک که دچار حادثه آنافیلاکسی شده اند یا سایر بیماران ایست قلبی را از مرگ حتمی نجات دهد.
• آتروپین: از داروهای قلبی عروقی می باشد که برای جلوگیری از برادی کاردی و ایست سینوسی استفاده می شود.
• داروهای ضد آریتمی: آریتمی های قلبی از جمله حوادث جدی قلبی هستند که در صورت بی توجهی و درمان نشدن می تواند سبب ایجاد ایست قلبی در بیمار شود. داروهای متعددی برای درمان این وضعیت به کار می روند که انتخاب مناسب ترین گزینه در شرایط حاد، وابسته به مهارت تکنسین های اورژانس می باشد.
• آمیودارون: برای درمان تاکی کاردی بطنی، در حالاتی که سایر داروها تاثیری ندارند، استفاده می شود.
• مسدود کننده های کانال کلسیم: مسدود کننده های کانال کلسیم داروهایی هستند که برای کاهش فشار خون استفاده می شوند. این داروها با مسدود کردن کلسیم به رگ های خونی اجازه شل شدن و باز شدن می دهند. آملودیپین، دیلتیازم، فلودیپین و نیکاردیپین تعدادی از داروهای مهم این دسته هستند.
• مسدودکننده های بتا: مسدود کننده های بتا که به عنوان عوامل مسدود کننده بتا آدرنرژیک نیز شناخته می شوند، داروهایی هستند که فشار خون را کاهش می دهند. مسدود کننده های بتا با مسدود کردن اثرات هورمون اپی نفرین، که به نام آدرنالین نیز شناخته می شود، عمل می کنند. مسدود کننده های بتا باعث می شوند قلب آهسته تر و با نیروی کمتری ضربان داشته باشد که باعث کاهش فشار خون می شود. مسدود کننده های بتا همچنین به گشاد شدن رگ ها و شریان ها برای بهبود جریان خون کمک می کنند. آسبوتولول، آتنولول، بیسوپرولول و متوپرولول تعدادی از داروهای این دسته می باشند.
• نیتروگلیسیرین: نیتروگلیسیرین یا همان قرص زیرزبانی معروف بین عوام از جمله داروهای مورد استفاده در حملات آنژین صدری است.
• آسپرین: از داروهای ضد لخته و کاهنده تب است که در بیماران با سابقه حمله قلبی به کار می رود.
• فوروزماید: داروی کمکی در بحران فشار خون بالا می باشد.
• آدنوزین: از داروهای معمول ضد آریتمی می باشد.
• داروهای قلبی-ریوی یا تنفسی

داروهای بتا آگونیست که معمولا به صورت استنشاقی استفاده می شوند، سبب گشاد شدن برونش ها و مسیرهای تنفسی و تبعا بهبود وضعیت تنفسی بیمار می گردند.

• محلول دکستروز 50% (و رقیق کننده استریل یا محلول دکستروز 25% برای اطفال): محلول دکستروز یا همان سرم قندی، برای افزایش قند خون بیمار و پشتیبانی از وضعیت حیاتی وی کاربرد دارد.
• داروهای ضد صرع: داروهای ضد تشنج مانند دیازپام یا میدازولام در حملات مختلف صرع یا به عنوان آرام بخش فوری، به کار می روند.
• آب باکتریواستاتیک و کلرید سدیم برای تزریق: از آب های استریل برای رقیق کردن داروهای تزریقی یا شست و شوی زخم های بیمار استفاده می شود.
• داروهای متفرقه: این داروها برای موارد مختلفی استفاده می شوند که در دسته های اصلی جای نمی گیرد. لیست داروهای متفرقه ممکن است بسته به نوع آمبولانس و درجه تجهیز بندی آن متفاوت باشد.

تجهیزات داخل آمبولانس و لوازم خدمات اورژانس

دستورالعمل ‌های فعلی یک لیست اصلی توصیه ‌شده از لوازم و تجهیزات آمبولانس را ارائه می‌ کند که باید در آمبولانس ‌های زمینی برای ارائه استانداردهای پذیرفته ‌شده مراقبت از بیمار تعبیه شوند. الزامات تجهیزات آمبولانس بسته به سطح گواهی یا مجوز ارائه دهندگان خدمات اورژانس تعریف شده است که بسته به تراکم جمعیت، ناحیه جغرافیایی، شرایط اقتصادی منطقه و عوامل دیگر، متفاوت خواهد بود.

لیست زیر به تجهیزات پشتیبانی حیاتی اولیه (BLS) آمبولانس های زمینی اضطراری اختصاص دارد. این فهرست اجماعی از توصیه ‌ها برای تجهیزات آمبولانس و لوازمی است که مراقبت از بیمار را در محیط خارج از بیمارستان تسهیل می‌ کند. طبیعی است که میزان استفاده از امکانات داخل آمبولانس ها یکی از عوامل تعیین کننده قیمت آمبولانس خصوصی خواهد بود و با هم دیگر ارتباط مستقیم دارند، شما می توانید برای اطلاع از سایر عوامل موثر به مقاله هزینه آمبولانس خصوصی پارس امداد با کلیلک رو لینک پیونده شده مراجعه فرمایید.

تجهیزات مورد نیاز برای خدمات اورژانس آمبولانس های زمینی  (BLS)

• تجهیزات تهویه و راه هوایی
• دستگاه مکش قابل حمل و ثابت با رگولاتور، طبق مشخصات فدرال
• لوله عریض، نوک مکش خمیده حلقی سفت و سخت
• کاتترهای ساکشن لوزه و انعطاف پذیر
• دستگاه اکسیژن قابل حمل، با قابلیت اندازه گیری جریان
• تجهیزات تامین اکسیژن قابل حمل و ثابت
• ماسک شفاف (در اندازه های بزرگسال و کودک) هم غیر تنفسی و هم بدون دریچه.
• کانول های بینی (بزرگسالان، کودکان)
• ماسک دریچه کیسه ای (احیای دستی)
• کیسه دستی خود گشاد شونده؛ اندازه بزرگسالان (بیش از 1000 میلی لیتر) و کودک (450-750 میلی لیتر)، دارای مخزن اکسیژن
• یقه های گردنی قابل تنظیم کودکان و بزرگسالان
• دستگاه های فیکساتور اندام فوقانی و تحتانی
• ورق های سوختگی بسته بندی شده یا استریل تجاری
• پانسمان های استریل، از جمله اسفنج های گازی با اندازه مناسب
• دستگاه ارتباط دو طرفه بین آمبولانس زمینی، برای هماهنگی با مرکز خدمات اورژانس
• فشارسنج (اندازه معمولی کودکان و بزرگسالان و کاف های بزرگ)
• بانداژ سنگین یا قیچی پیراپزشکی برای بریدن لباس، کمربند و چکمه
• نمودارها/فرم‌های مراقبت از بیمار یا قابلیت الکترونیکی
• محافظ چشم (عینک یا عینک کامل محیطی، محافظ صورت)
• روپوش یا روپوش مقاوم در برابر مایعات
• محلول ضد عفونی کننده برای تمیز کردن تجهیزات
• ظروف استاندارد تیز، ثابت و قابل حمل